میبینم

راهمان یکی میشود

و از روزها

باهم

رد میشویم

راست میگویی بانو

گاهی

پیچ پیچ این لحظه های ناگزیر

دست های مرا از نوشتن

میچینند

اما بانو

تو که خوب میدانی

زیر تکه های برف

دستانم تنها به بهانه تو

روی کاغذهای سپید میلغزند

حتی اگر گاه بی صدا باشم

و از دستهایم نام تو تراوش نکند

هر کجای قصه که باشی

دوستت دارم...........

.

.

.

تنها برای تو مینویسم

بانوی برفی من.....................